Het is zondag 2 april. Normaal gesproken komen onze ouders naar Bergen op zoom toe om de kinmdjes op te halen. M aandag spelen ze weer een dagje daar. Maar op moment dat mijn (Naomis) ouders de schuifpui binnen stappen realiseer ik me dat ze hier helemaal niet moeten en hoeven zijn. Ik zou namelijk mijn moeder thuis ophalen. De ouders van Joris hebben aangeboden even op de kindjes te kunnen passen terwijl ik mijn laatste pas afspraak heb.. Zo erg ben ik er dus mee bezig dacht ik nog..

Een beetje zenuwachtig stap ik op maandag morgen in de auto. Het is weer die tijd van de maand en ik voel me opgezwollen, niet helemaal lekker in me velletje al gaf de weegschaal toch weer het zelfde aan... Het zal wel goed komen toch..

Eenmaal aangekomen bij mijn moeder rijden we in een ruk door naar Deurne. Het was toch weer een kleine 2 uur rijden.. We kletsen over van alles en nog wat maar het gaat natuurlijk voornamelijk over de bruiloft. Over of we er klaar voor zien, wat is tegen of meegevallen en we hebben het zelfd of de ervaringen van mijn moeder wat bruiloften betreft. 

De tijd vliegt voorbij en al snel rijden we het gigantische parkeerterrein op. Als het goed is voor een laatste keer. Nu beginnen de zenuwen wel te komen.  Zou ik er nog wel in passen?

Er komt al snel een jong ding op ons af gelopen en neemt ons mee naar de paskamer. Ik zie de jurk en begin meteen te glunderen.. Dat gevoel is nog steeds goed.. Ik trek hem aan.. eerst in de onderrok.. daarna de jurk.

Oh god.. De rits wilt niet zo makkelijk dicht.. Ik heb instant stress. Maar naar een beetje wiebelen lukt het toch. Iets strakker dan normaal maar hij past. Later bleek dat er een onderdeel van de jurk niet goed zat waardoor de Jurk niet goed aansloot.. Gelukkig maar..

Ik bedenk me ineens.. Die sluier.. Die wil ik toch wel en hadden we nog niet uitgekozen.. Shit.. Ja, er moet maar net een sluier zijn die we direct mee kunnen nemen.. Er zit namelijk ook levertijd op die dingen.. Wie had dat gedacht..

Ik pas er een paar en wordt verliefd op een mooie.. Maar vervolgens bedenkt de dame dan meteen dat die niet leverbaar is.. Potverdikkie.. Waarom laat je hem me dan zien.. Niet helemaal eerlijk.. Zo voelt het. de aller duurste is nog wel leverbaar.. Ja.. Natuurlijk is die leverbaar..

Hoewel het niet helemaal fair voelt slaag ik toch voor ook een sluier.. Want ja.. die zal ik inderdaad op hebben.. Bij deze het tipje van de sluier voor jullie..

Helemaal voldaan en met al een lame arm van het tillen van de jurk\, vertrekken we richting Waalwijk. Na een lekkere lunch sluiten we de dag af en tel ik de dagen af naar het moment waarop ik mijn jurk weer kan gaan dragen... En ik ben zo benieuwd naar wat jullie er van vinden.. Ik kan alweer gaan janken bij het idee dat ik die zaal ga inlopen.. Oh jongens.. Dat wordt wat!!

Tot vrijdag 21 april!

Liefs, Naomi